Sayfalar

9 Ekim 2009 Cuma

Canım oğlum,kınalı kuzum;

Doğduğun günü anlatmak istiyorum sana ve seninle geçen koskocs bir 26 yılı....
Ömrümün baharında, en güzel kokan güldün gönül bahçemde...Seni yıllarca beklemiştim,seni ölesiye istemiştim belki de.Çünkü içimde bitip tükenmeyen bir çocuk sevgisi ile yaşamıştım evlenene kadar.
Uzun ve zor sancıların ardından,ölümden dönmüşken senin doğduğunu müjdelediler bana.Ama yanıma ne getirdiler ne de gösterdiler.Ben paniğim ya,senin ölü doğduğunu bana söylemediklerini düşündüm o yüzden.Akşam saat 19 gibi doğdun ama sabah saat 9 oldu seni göstermediler bana.Kimseye sormaya cesaretim olmadı.Kurdum,kurdum.Çünkü sen doğduğunda hiç sesin çıkmadı.
Kendimi herşeye hazır hissettiğim an sordum anneme"Bebeğim yaşıyor mu?" diye.O da güldü.."Sen bütün gece bunu mu düşündün dedi.Tabii ki yaşıyor,çirkün kapkara bir tosuncuğun var" dedi.Ve bir zaman sonra seni kucağıma getirdiler.Ağladım ağladım.Bir gün evvel yoktun.Bir gün sonra varsın .Bu benim için bir mucizeydi.Ve sen benden bir parçaydın.Seni sevdim,hep sevdim.Ben seninle birlikte ANNE oldum.Sen bana öyle duygular yükledin,kalbimi öylesine ısıttın ki,bu duygu bana senden sonra bile üç çocuk daha büyüttürdü......
Ya kınalı kuzum seninle birlikte olan hayat yolculuğumuz bu şekilde başladı.....

(devamı var)

1 yorum:

  1. Neşe Hanım,
    Ağlattınız beni. Önceki yazınızı okurken bir an önce oğullarınıza kavuşmanızı dilemiştim. Şimdi daha içten diliyorum. Ağlattınız beni yaa...

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok önemli.....
Lütfen;
bir :)) bile olsa yorumlarınız beni mutlu edecek..