Sayfalar

16 Ağustos 2011 Salı

düşünüyorum öyleyse varım falan değil...



Bazen diyorum ki;acaba hiç gereksiz şeylere mi takılıyorum?
Aslında mutluluk zor değil.
Herkesi olduğu gibi kabul etme erdemini gösterebilirsek eğer mutluluğun kapısını aralamış olacağız.
Ama olmuyor işte nefsimiz giriyor devreye.
Bana hakaret edene "sen de haklısın " deme yüceliğini gösterebildiğim gün ama geçekten haklılığına inanıp da o yüceliği gösterdiğim gün nefsimi öldürebildiğim gündür.
Bunu bulabilmek için önce nefsi yok etmek lazım.
En ufak suçlamada neden savunmaya geçiyorum.
Neden ben haklıyım telaşındayım.
Neden insanlar istediğim gibi değiller diye üzülüyorum.
Neden neden neden....
Değiş tonton.......
Kendinden başla...
Tasavvuf kitaplarına takıldım bu aralar.
Hiçbir şeyleri yok belki ama yeryüzünde olup olabilecek her şeye sahipler.Onların gerçekten inanıp dayandıkları Rableri var.
Ben de inanıyorum.....
Ama (bu bir özeleştiri lütfen kimse üzerine almasın) Ben onlar kadar yüksek bir inancım olduğuna inanmıyorum.
Hani nasıl anlatsam...
Gece lambaları vardır ya kademe kademe çoğaltırsınız aydınlığı...
İşte öyle birşey...
Ben alt kademede hissediyorum kendimi.
Son kademede ne mi var...
İÇ HUZURU...
Keşke başarabilsem...


5 yorum:

  1. değişmek zor ,devam ettirebilmek ondan da zor zannımca

    YanıtlaSil
  2. Evet iç huzur çok önemli.İsterseniz başaramayaçak hiç bir şey yoktur,yeterki isteyin.Hayırlı günler.

    YanıtlaSil
  3. bence de zor neval bence de..Ama az da olsa deneyeceğim insanlara hak vermeyi ve onlarda yaradanı görmeyi.

    YanıtlaSil
  4. teşekkür ederim gül.Size de hayırlı günler.

    YanıtlaSil
  5. enlerimdensin sevgili neşe. mimini alırmısın ?

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok önemli.....
Lütfen;
bir :)) bile olsa yorumlarınız beni mutlu edecek..