Yine sensiz geçen rutin günlerden biriydi kınalı kuzum.Seninle her gün telefonda görüşeceğimizi söyleselerdi belki ilk gittiğin gün bu kadar üzülmezdim.Çok acı çektiğim gerçek.Ama kabuk bağladı artık bu yara.Zaman her şeyin ilacı imiş kınalı kuzum.Artık acı vermiyor,özlemin var o kadar.İlk gittiğin gece en ufak kardeşin, bir koca rulo kağıt havlu ile yatağa girmişti.Tabii çok ağladı.O üzülmesin diye hiçbir hareketine ses çıkarmadık ilk zamanlarda ama çocuk huy değiştirdi.
Bir bağırıyor ki sesi tüm sokağı kaplıyor.Bu çocuk bizi kullanmaya başladı artık.
Herkes bana asker anası demeye başladı minik kuşum.Bir garip oluyorum öyle söylenince.Bu büyük bir şeref vatan sana emanet ya yavrum.....Yine de çok farklı bir his bu....
Bu gece fazla yazmayacağım.Sadece kalbimde,yüreğimde,dileğimde ve dilimdesin.Bunu bilesin istedim o kadar.
Seni çok seven ANNEN.....