Canım oğluşum,geçen hafta hasta olduğunu söylediğin zaman ilk kez ne kadar çaresiz durumda olduğumu düşündüm.Yanına gelememek,sana ilaç verememek,üzerini örtememek beni kahretti.
Üç gün telefon açamadın.Meraktan içimi sıkıntı kapladı.Üç günün sonunda kendini bilmez bir vaziyette yattığını söyledin..
Tabii bünye zayıf.Ben ve baban seni henüz gitmeden defalarca uyarmıştık.Az yemek yiyordun.Biraz daha fazla yedirmeye çalıştık yıllarca seni,sen hep itiraz ettin.O yüzden dayanıksızlığın...
Abine de az ye dedik yıllarca,,,Bak o neredeyse 7 aylık asker oldu,şikayeti yok..
Beni çok üzdün.Neyse ki bir zaman sonra iyileştiğini hafta sonu izinli çıkacağını söyledin de biraz rahatladım.
Telefonda şimdi daha az öksürüyorsun..Bundan sonra dikkat edersin inşallah!...
Zaten önümüz bahar.Şimdi İzmir'de ağaçlar çiçek açmıştır.Hava sıcağa yakın ılıktır,tertemiz mis gibidir.
Artık bundan sonrası zor olmaz sanırım..Zaten mayıs 15 dedi mi askerliği bitiriyorsun.Çok sıcağa da kalmayacaksın nasıl olsa.
Allah hayırlısı ile gelmeni nasip etsin.Bundan sonra yolunda engel kalmamış olacak.Ve hayatla mücadelen başlayacak...
Bundan sonrası için de herşey,n gönlünce olmasını dilerim.
Bugün abin de geldi.Şu an tabii ki askerleri ile beraber.Olsun onunla aynı havayı soluyor olmamızı bilmek bile çok güzel.Umarım akşam yemeğinde birlikte oluruz.
Seni de tüm hasretimle öpüyorum canım kuzum benim.Hayırlı teskereler.......