uçak babama........

Ne zaman "uçak babama selam söyle" diye başlasa şiir,hep düşünürüm.....Acaba her küçük kız uçağa el sallar mı diye..
Ben sallardım.Küçüktüm..Babam uzaktaydı çok uzaklarda.Her giden uçakla selam yollardım gerçekten de..
Bahçenin kenarına oturmuş elimde çubukla yeri eşelerken yukarıdan geçen uçağın gürültüsünü duyup da hayallere dalan bir kız çocuğunu anımsıyorum şimdi....
Babam beni sever miydi bilemem ama ben onu gizliden gizliye severdim.
Belki açık edemezdim sevgimi.
Sanki başkalarının babasıymış gibi..
İçimde yaşardım herşeyi,her zaman olduğu gibi...
Her uçağın geçişinde ona mesajlarımı yüklerdim.Gider miydi bilemem.....Belki hissederdi olamaz mı yani?
Benim en güzel oyunumdu..Hatta gerçeğim...Gerçekleşmesini dilediğim umudum..
Ve şimdi yıllar sonra bile gözlerim hala dolar dinleyince.......

Uçak babama selam söyle!.....