10.08.2009

Dün gece midemde bir yumruk,yüreğimde bir sızı,gözümün önünden geçen kısacık 25 yılın anıları ile adeta sızıvermişim kınalı kuzum.
Vatan görevi kutsaldır ama ah şu ayrılık olmasa!....
Daha dün geceye kadar kısa dönem diye umutla beklemiştim.
Benim sizlerden başka kimim var gülüm....Dokunsalar ağlayacağım...
Demek asker anası olmak böyle birşey...Seninle beraber şafak sayacağım...
Yemek yerken boğazım düğümlenecek de kardeşlerine belli etmeyeceğim üzülmesinler diye....
Hasta olsam duyurmayacağım sana aklın bende kalmasın diye...
Daha dün doğman için gün sayarken, bugün tekrar kavuşabilmek için gün sayacağım.
Kapkara bir bebek vermişlerdi elime 25 yıl önce..Hayallerimde yalnızca biraz büyüyebilmen,okula gidebilmen vardı.Öyle uzak bir ihtimaldi ki senin askere gideceğin gün...
Bugün o gün ve ben hazırlıksız yakalandım galiba.Seni yolcu edene kadar ağlamayacağım.
Tıpkı üniversiteyi okumak için evden ayrıldığın o gün gibi...DAYANACAĞIM...
Ama sen gittikten sonra beni rahat bıraksınlar..
Bir köşeye çekilip sessizce,AĞLAYACAĞIM.............