Sayfalar

26 Eylül 2009 Cumartesi

Canım oğlum,her gün yazacak ne bulduğuma ben de şaşırıyorum doğrusu..Hayat o kadar acımasızca geçiyor ki,yaşadıklarımızı bir şekilde kayıt altına almamız,torunlarımıza anlatacak hikayelerimizin olmasına vesile olabilir belki.
Ben yıllarca dedemin anlattığı Osmanlı zamanı hikayeleri ile büyüdüm.Onları yazmak istedim hep.Bugün ,yarın diye diye dedemi kaybettik.Oysa öyle güzel yaşanmışlıkları vardı ki....
"Bu millet Rum mezaliminden çok çekti" derdi rahmetli.Bebekleri süngüsünün ucuna takıp gezdirirlermiş.Hamile kadınların karınlarına süngüyü takarlarmış.Bizimkiler de erkek çocuklarını bellerine ip bağlayıp kuyuya sarkıtırlarmış rumlar öldürmesin bebelerini diye.Gerçi aynı vahşeti Kıbrıs savaşı sırasında da yaptılar ya neyse....
Bak nereden nereye geldim.Altı üstü yaşadıklarımızı anlatmaya çalışacaktım,hepsi o....
Bilsen kınalı kuzum nasıl tüttün burnumda bugün.Kahveyi sensiz içmezdik.Hep derdin ki,"şimdi ne zamanı?"..
Sen pişir de biz içelim derdim ....
Hayatın yemek üzerine kurulduğunu düşünecek kadar boğazına düşkündün....
Askerde ne yapacağını doğrusu çok merak ettiğimi hep söylemiştim sana...Ama şanslıymışsın askerleri çok güzel besliyorlarmış..
Seninle "yol arkadaşım"dizisini seyrettik yaz boyu.Ve aklımıza nedense çıtır çıtır lokma yapma fikri geldi.Sen yok musun sen...Çok fenasın.Senin metabolizma hızla eritiyor. Ya ben ne yapayım?
Çok denedik ama bir türlü başarıya ulaşamadık...Denemelerimiz senin terhis sonrana kaldı..
Ama çok gülmüştük.Hatırladıkça yine gülüyorum inan bana.
Bilmiyorum sen evlenince ben ne yapacağım?
Cadı bir kaynana olmam mümkün değil.Senin sevdiğin herkes benim başımın tacı....
Ama ya senin sevdiğin kişi beni sevmezse ne olacak?
Düşünmek bile istemiyorum.Bugünü yaşamalıyız.Yarına Allah kerim!....
Seninle çok güzel günlerim oldu.İlk çocuk annenin acemiliği oluyor ne de olsa.Ama büyüyünce de en yakın arkadaşı.....
Sana hakettiğin davranışı sergileyebildim mi bilmiyorum ama inan bana seni çok seviyorum.
ANNEN...

3 yorum:

  1. Bloguma hoşgeldiniz.O kadar uzun ve ince düşünmemeye çalışın lütfen.Benim oğlum da Mardin'de yapmıştı askerliğini.Kendimi el işlerine vurmuştum.Hayırlı kavuşmalar dilerim.

    YanıtlaSil
  2. Canım her okuduğumda gözlerim doluyor. Çocuğum yok tam olarak bilemiyorum tabiki duygularını ama gözlerim doluyor işte. Hayırlısıyla kavuşursunuz birbirinize inşallah .
    Yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  3. Merhaba:) Ziyaretiniz için teşekkürler. Kuzunuza mektuplarınızı, ağlaya ağlaya, kahvemi yudumlaya, kendi kuzumu ve kendimi sizin yerinize koya koya okudum:( Allah hayırlısı ile yavrunuza kavuşmayı nasibetsin. Biz Türk analarının onur ve hasret duyup acı çekerek, hem de gururla yaşadığımız bir dönem. Darısı başıma, evladın biri-beşi olmaz ama, ben tek oğluşumu yolladığımda, sanırım çok sarsılacağım:( Hayırlı teskereler olsun
    Sevgiyle kalın

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok önemli.....
Lütfen;
bir :)) bile olsa yorumlarınız beni mutlu edecek..