Canım oğluşum;dün gece rüyamda seninle uğraştım.Sürekli didiştik durduk.Sürekli senin değişmediğini hep aynı sen olduğunu,yine benimle sürekli tartıştığını görmek beni çok rahatsız etti.Öylesine bir can sıkıntısı ile uyandım ki anlatamam.
Bir saat sonra kardeşine kahvaltı hazırladığım sırada telefon ettin.
Ben sana gece gördüğüm rüyayı anlattım olduğu gibi.Senin bana söylediğin şeyler beni gerçekten şaşırttı.
"Anne ben de aynı rüyayı gördüğüm için aradım" dedin.Boşuna dememişler"kalp kalbe karşıdır" diye.
Biz tartışsak da,birbirimizi yesek de ikimiz seninle aynı karakterdeyiz.Zaten anlaşamamamız da bu yüzden.Ama bunu bilmek ve davranışlarımızı buna göre ayarlamak da çözümsüzlüğe götürmüyor ana-oğul ilişkimizi....
Bilakis bu gerçeği kabullenmekle huzuru da yakalayacağımıza inanıyorum seninle...
Senden asla vazgeçmedim...Asla da vazgeçmeyeceğim.Sen benim canımın bir parçasısın......