şefkat

Küçük kız;bekar bir amca,büyükanne,büyükbaba üçgeninde,sevgilerin en güzeliyle,eksiksiz büyütüldü..Ne istediyse alındı,doyasıya şefkat verildi....
Adeta şımartıldı..Hiçbir evlada nasip olmamıştır belki de bu kadar sevgi...Öyle ki;evli barklı halalar bile kıskandı zaman zaman...



Hiçbir şeyden çekmedi, insanların acıma duygularını küçük kızda tatmin etmeleri kadar...
Her sevmeye başlayan
-Vah yavrum vah,ne kadersizmiş....Deyiveriyordu.
Neden böyle dediklerini artık anlamaya başlamıştı...
Nefret ediyordu bu duygudan..Büyükannesi duyarsa çok üzülürdü.Hatta belki de hayatından başkalarına şikayet ettiğini bile düşünebilirdi..Böylesi insanlardan ne kadar uzak durmaya çalışsa da,burnunun dibinde bitiveriyorlardı...
Her yerde vardılar.Her ortamda bulunuyorlardı...
Sanki,küçük kızın başını okşarken,kendilerini yücelmiş gibi hissediyorlardı...
Oysa bilselerdi nasıl bir sevgiyle büyütüldüğünü,belki kendilerine kahrederlerdi...
Küçük kız bu insanlarla başa çıkamayınca,oluruna bıraktı herşeyi...
Neredeyse her dediğini herkes emir addediyordu....
O da sıkıştığı yerde kullandı bu duyguları...Ne yapsındı yani insanlar adeta"kullan beni" deyip bağırıyordu...
Soğukta okul kapısında hiç beklemedi...
Hizmetli onu hemen içeri alıyordu,kaloriferin yanına..
Güneşin altında hiç beklemedi,gölgeye aldılar onu...
Bunun gibi masum şeyler..
İsteseydi öylesine kullanabilirdi ki bu insanları...
Ama büyükannesi ona dürüstlüğü ve onurlu olmayı öğretmişti..Nerede durması gerektiğini zaten biliyordu......
En büyük korkusu birgün büyükannesini kaybetmekti...
Çok gece gözyaşlarıyla Allaha yalvarmıştı,onu kendinden almasın diye...
O ölürse kendinin de yaşayamayacağını düşünürdü hep...
"Büyükanne" derdi,"sen ölürsen mezarı iki kişilik kazsınlar....Ben de yanında yatacağım...."
Bu sevda değil karasevdaydı....
Annenin yokluğu nedir,acısı nasıldır nereden bilecekti ki...
Birşeyin yokluğunu hissetmek için,önce ona varlığını bilmek gerekmez miydi?
Oysa o hiçbir zaman annesinin varlığını bilmemişti ki yokluğunu hissetsin..
O gözünü açtığı zaman büyükannesini görmüştü....
Onun annesi de oydu,dünyası da....
Annesini seviyor muydu?
Hiç düşünmemişti ki....
Kendinden uzaklarda,sadece doğuran bir kadın olarak ona minnettardı,hepsi bu...