AYŞEGÜL

Okullar tatil oldu.Ben de kendi öğrenim hayatımdaki tatilleri düşündüm.
Eskiden tatil anlayışı yoktu.Biz İstanbul'da zaten tatil bölgesinde sayılırdık.
Ne kolibasili vardı ne de zehrli deniz anası..
O yüzden tatil anlayışımız da yoktu.
Her kıyıdan girilecek bir denizimiz mutlaka vardı..
Yaz olunca bana bir sonraki ders yılının kitapları bulunurdu hemen hazırlanayım diye, bir de Kemalettin Tuğcu hikayeleri.
Büyükannem kırtasiye sahibinin tavsiyesi üzerine alırdı o kitapları.
Şimdi düşünüyorum da kim severse sevsin ama ben hiç sevmedim Kemalettin Tuğcu kitaplarını.Beni hep ağlattı.Taravmam oldu.Dokuz yaşında bir çocuğun okuyabileceği kitaplar hiç değildi bana göre.
Ve ben asla kendi çocuklarıma bu kitapları okutmadım.Eksiklik midir,varsın eksiklik olsun..
Ben Ayşegül kitaplarını çok severdim.
Onlar pahalı ve lüks kağıda basılmış kitaplardı.Sanki herkes alamazdı gibi hatırlıyorum.
maddi imkanları hayli gelişmiş insanların evinde görürdüm çünkü.Ve hemen alıp okumayı isterdim.Ben o kitapların içinde yaşardım sanki,benliğimi bulurdum.
Resimleri öylesine hoşuma giderdi ki  sanki Ayşegül ben oluverirdim.Taile giderdim,denize girerdim,piknik yapardım..
Çok üzülmüşümdür o kitaplara sahip olamadığım için.
Oysa son zamanlarda öylesine çok gazeteler dağıttı ki,kimse dönüp bakmadı bile.
Bilselerdi,eğer bilselerdi benim için neyi ifade ettiğini eminim merak edip okurdu benim çocuklarım da...
O kitaplar erişemediğim mutluluktu benim için..
Çocukluğumun küçük mutlulukları da buruk kaldı yazık ki....