Bir sünnet macerası

11 Temmuz 2011

Sünnet randevumuz saat 11.30.
Erkenden oradaydık.
Doğduğu hastanede yapılsın istedik sünnetini.Ve 6 kişilik ailemle birlikte gittik hastaneye.Doğumundan bu yana bizimle sürekli ilgilenen doktorumuzun eşi yapacaktı sünneti.Önce doktorumuzla görüştük.Alt katta anestezi yapıldı.Üst kata çıktık.Sıramız gelince girdik.eşim ve ben başındaydık son turfandamızın.
Ben sadece gözlerine odaklandım yavrumun.Yaprak gibiydi titriyordu.Elini tuttum hissettim güç aldı elimden.Konuştuk sonra ama aklı bende değildi besbelli.
Doktorumuz da konuştu onunla..
Kaç yaşındasın S... dedi?
8 dedi...yakında 9 olacağım
Sureleri biliyor musun dedi.
Biliyorum dedi.
Aferin dedi.
Fatihayı okur musun dedi...
Euzu besmele ile başladı....
Elhamdülillahi rabbil alemin(ufaktan ağlamaklı),errehmanirrahim,maliki yevmiddin(biraz fazlalaştı ağlaması)
İyyakenağbudü hiüngür hüngür.......
Yarım bırakma dedim devam et....
Ağlaya ağlaya devam etti.
Aslında acımadığını kendisi de söylüyor ama ağlamaktan kendini alamıyor bir türlü...
Neyse sünneyt bitti.Eve geldik.
İlaçlarımız var.
ilk kontrolu yapan doktor yazdı reçeteyi,eczacı verdi ilaçları.Uyuşukluğu geçmeden vereyim dedim ağrı kesiciyi..Bir ölçek şurup.
Bir saat sonra çocuk başladı ağlamaya.
Prospektüsünü okuyorm,o yaştaki çocuğa iki ölçek diyor,üzerinde bir ölçek yazıyor..
Takviye yaptık zavallık yarım saat ağrı çekti ve ağladı.
Suç ya eczacıda ya da diğer doktorda....
Neyse rahat bir gecenin ardından güzel bir gün geçiriyoruz..
Bandajını açtık.Sorunsuz bir sünnet yaşadık diyebilirim.Darısı olmayanların başına...