Acaba diyorum yaş ilerleyince can tatlılaşıyor mu?
Bunu düşünmeme neden olan şey dişçi koltuğunda yaşadığım korkular.
Aslında alışkın olmam gerek.Dokuz yaşındayken tanışmıştım o koltukla.Ve yıllarca sürdü tedavim.Taa ki 18 yaşıma kadar.Rahmetli dedem maaşa bağlamıştı her ay diş kliniğini.Ama ne derdime çare olabildiler,ne de olabileceklerin önüne geçebildiler.
Birkaç yıl sonra kendiliğinden kökünden ayrılıverdi ön sıradaki üç dişim.Hastalığın doğal sonucuymuş.Yapacak bir şey yoktu.
Ama tedavim sırasında öylesine zor şeylere dayandım ki,bir gün bile korku hissetmeden koşa koşa gittim.Gün aşırı o koltuğa oturdum.Kah diş etlerimi yaktılar,yanık et kokusundan midem defalarca ağızıma geldi.Kah ilaç sürdüler.Yine de gık demedim dayandım.
Sonra sallanan dişlerin çekilme ve yapılma aşamasını yaşadım,yine de zorlanmadım...
Şimdi yine dişçi koltuğu ve daha az acı var ama korku daha fazla.
Şu gerçeği anladım.Deneyimle sabittir ki;yaş ilerleyince can tatlılaşmıyor,Yaş ilerledikçe acıya tahammül azalıyor........