Sayfalar

29 Ağustos 2010 Pazar

Babadan ayrılış


Gel zaman git zaman vakit doldu ve hala dönüş hazırlıkları yapmaya başladı.
Genç kız bu hazırlıklara kendinin dahil edilmediğini gördükçe,içten içe kahroluyordu.Son şansıydı bu.Babasının neşeli olduğu bir zamanda  karşısına dikilip;
"Ben de halamla gitmek istiyorum" deyiverdi.Bu cesaretine kendisi bile şaşırmıştı.
Baba hiç tereddütsüz;
HAYIR deyiverdi;
-Burada kalmalısın,bu yaşama alışmalısın.Sen yıllardır hiçbir hayat yaşamadın.Burada hayatının en güzel günlerini yaşayacaksın...
Hayatının en güzel günlerinimi_
Kız zaten hep güzel günler yaşamamış mıydı..
İçi sevgiyle dolu bomboş bir gün,harala gürele yaşanacak yüzlerce günden daha güzel değil miydi?...
Neydi sevgi?
Emekti......
O emeği gerilerde bırakmıştı...
Şimdi tek dileği vardı,bir an evvel yaz gelsin ve büyükannesine kavuşsun...
Baba işi icabı gece çalışıp gündüz uyuyordu....
Evde babanın yabancı uyruklu eşi ve kızları ile,ikisinden ortak olan oğulları vardı...
Allah için yalan yok,eşi evladından ayırmıyordu...Genç kız gözünün ucuyla birşeye baksa hemen alıveriyordu..O kadar iyiydi ki,kız onu incitmekten korkuyordu....
Ama kızlarından bir tanesi takmıştı genç kıza,çocukca duygularıyla onu kızdırıyor,sinirlendiriyordu.Annesi de farkındaydı,her defasında kızını uyarıyordu ama nafile,kız laf anlamıyordu...
Öyle böyle tam dört ayı geride bıraktılar.....
Bir gün yakınlarda ir ülkeden bir mektup aldı genç kız....
Kardeşi yollamıştı.Doğum günüydü ve "Abla sensiz bir doğum günü daha geçirmek istemiyorum.Bu kadar yaklaşmışken neden gelmiyorsun?" diyordu mektubunda..
Genç kız üzüldü.Çaresizdi.Bir ülkeden başka bir ülkeye nasıl gönderirdi babası,Götürmezdi de..
Annesi ile olan defteri yıllar önce kapatmıştı.
Derken aralarına yeni katılan amcası,ondaki sıkıntıyı sezmişti...Nesi olduğunu sorduğunda,kız herşeyi anlattı ona...Zaten bebekliğinden beri onu büyükannesinin dışında bir tek o anlamıştı.
Tamam dedi amca hazırlan gidiyoruz.
Başka bir ülke de olsa iki saatlik bir yoldu altı üstü.
Amca babadan izin almıştı..Ve gittiler birlikte...
Kardeş muhteşem şaşkın bakan gözlerle karşıladı ve sıcacık sarıldı ablasına.
Sevinmişti....14 yaşı belki de ona uğurlu gelmişti...
Sonra gözyaşları içerisinde anne sarıldı kızın sıkıca..Bırakmadı.
Gariptir ki,kız bu sarılıştan,hiç tedirgin olmadı.
Belki de büyükannesi o sahneyi görmediği için,görüp de üzülmeyecek olduğu içindi.....
O gece iki kardeş amca,anne ve bir kuzen sabahlara kadar gezip eğlendiler.Genç kız uzun zamandan beri ilk kez sıcak bir ortamın güvenini hissetti içinde...
Ayrılık vakti gelip çatmıştı....
Anne belli ki bu kısa birlikteliğe kanmamıştı.
"Biraz daha kalsın" dedi amcaya...
"Olmaz" dedi amca  
-Ağabeyime söz verdim,başka zaman yine getiririm..
Ve döndüler tekrar genç kızın yalnızlığına.
Genç kız içinde dayanılmaz bir istek duyuyordu tekrara annesi ve kardeşi ile birlikte olmak için.Amcası bunu biliyordu ve destekliyordu.Birkaç ay sonra artık dayanılmayan yalnız dünyasına amcası bir müjdeyle geldi..
-Hadi hazırlan bakalım seni annene götüreceğim.......

1 yorum:

  1. Yeni yazınızı yine bir solukta okudum kaleminize sağlık.

    Hayırlı iftarlar.

    Saygılar.

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok önemli.....
Lütfen;
bir :)) bile olsa yorumlarınız beni mutlu edecek..