çocuklar

Genç kız ve genç delikanlı artık aynı evi ve hayatı paylaşmanın mutluluğunu yaşıyorlardı.Her şey güzel gidiyordu.Genç bayan artık bir çocuk istiyordu.Çünkü çocukları çok seviyordu.Hemen olsaydı ya....
Neyse güzel haber tam yedi ay sonra geldi....Genç bayan hamileydi.....
Ayakları yerden kesiliyordu. Dokuz ay boyunca oğlum olacak dedi durdu.Alternatifini asla düşünmedi...
Ve nihayet oğulları geliverdi.Oğullarından önce de anneanne namzeti geldi.Kızına bakmak,ilk torununu görmek için.
Ve tam bir ay boyunca anneanne kızının yanında kaldı.Torununa baktı.Onun altını temizledi,karnını doyurtturdu.Ve artık yine ayrılma zamanı gelmişti.Ne anneanne gitmek istiyordu ne de genç bayan annesi gitsin istiyordu.Ama ayrılık işte....Anneanne koklamaya öpmeye kıyamıyordu torununu..Genç bayan da korkuyordu bu minik şeyi nasıl bakarım diye.
Daha önce hiç bebek görmemişti  ki......
Kitap almıştı  hamileyken.İnternet falan yoktu ki o zaman açıp da baksın.
Julien cohen solal......Yazarın adıydı.Ve bebek ona göre büyütülmeye başlandı...Ama zamanla farketti ki, bir kitapla çocuk büyümüyor,her çocuk başka bir kitap.....Demek ki bunun adına tecrübe deniyor.Ve ilk çocuk daima kadına anne olmayı öğreten bir öğretmen oluyor.
Genç bayan bebeğini çok sevdi.Öyle çok sevdi ki her gece rüyasında onu kaybetme kabusları gördü...
Ve arkasından dört yıl sonra bir çocuk daha geldi.......
Tamam artıkk dedikleri anda tam 10 yıl sonra da bir kızları oldu.....Neşelerine neşe kattı kızları.Kız çocuğun bebekliği daha farklıydı.O abilerine inat çok neşeli,kayifli,rahat bir bebekti..
Arkasından bir erkek evlat daha
Genç bayan artık dört çocuğu ile birlikte hala mutluluğu yakalamak için uğraşıp durmakta........