3

"İlk molada ararım" diye düşünürken geçmiş gözünün önünden akıp geçiyordu.


O geçmişte kaybolduğunu hissediyor ama yine de kendini alakoyamıyordu.

Neden döverdi bir erkek...

Olsa olsa acizliğindendi.Aciz olan dayak yiyen miydi savunmasızca,yoksa buzdağının görünmeyen yüzü gibi dayak atan mıydı?

Olsa olsa atandı...

Aklının,duygularının yetmediği yerde öfkesini kontrol etmeyi beceremeyenler, bu yola başvuruyordu.

Hem fiziksel olarak, hem de yaşamdaki konumundan dolayı zayıf olanı tepelemek ne kadar erkekliğe yakışırdı ki....Ya da bunu yapana erkek denilebilirmiydi?

Bırakın erkek demeyi insan olabilir miydi?

Savunmasız bir kadına güç gösterisi...Çok aşağılık bir davranış şekliydi..

Bunları düşünürken mola yerine geldiğini fark etti..

Bir ankesörlü telefon bulup numaraları çevirdi...

Karşısına çıkan kadına sadece ,"kendisini merak etmemelerini kendi isteği ile evden ayrıldığını ve bir gün mutlaka çok güçlü olark gelip çocuklarını alacağını" o geride bıraktığı adama söylemesini istedi...

Telefonun ucundaki kadının yanıtını beklemeden ahizeyi yerine yerleştirdi.

Artık içi biraz olsun rahattı.

Gelecek hakkında en küçük bir endişesi yoktu.

Güçlüydü,mutlu da olacaktı......

Çocukları mı?

Mutlaka babası onlara iyi bir baba olacaktı...

Biliyordu onları severdi.İşte bu yüzden içi rahattı.

Kızı annesini anlıyordu.15 yaşındaydı ama yaşanan her tartışmaya mutlaka çocuklar da şahit oluyordu.

Çocuklardan saklamadan fütursuzca bir geçimsizlik....